Maraton, maraton ... i po maratonie. Chciałoby się powiedzieć: szkoda, że tak szybko zleciało! Osobiście mam wiele powodów do zadowolenia. Rozstawienie mnie przez Tomka w przedostatniej, mocnej grupie startowej przyjąłem jako gest zaufania, więc nie pozostało mi nic innego, jak przyłożyć się do startu. Opłaciły się wiosenne wyjazdy w góry i kilkanaście mocniejszych treningów po pagórkowatych okolicach Krakowa, bo dzięki nim, z niejakimi problemami, ale jednak ... przetrwałem szalone tempo do Jawora. Tak szybko jeszcze w tym roku nie jeździłem (po pierwszych 70 km, średnia 36,4 km/h) :-) Potem wjechaliśmy w góry, więc jechałem po swojemu. Z zajętego miejsca (16) jestem bardzo zadowolony. To mój dopiero drugi maraton i znów sporo się nauczyłem. Przez całą trasę miałem ogromną satysfakcję z faktu, że znam okolice przez które jadę. Czułem się przez to komfortowo, bo mijane, bądź też pozostające przede mną miejscowości, punkty trasy, czy pasma górskie, nie były oderwane od przestrzeni w której jestem, a same układały się, w bardzo logiczne fragmenty. A jednocześnie, dzięki dużemu znawstwu terenu, jakim wykazał się emes na etapie pracy nad trasą, przy udziale Jelony i Wilka, w bardzo miły sposób czułem się zaskakiwany drobnymi smaczkami, które gdzieś mi umykały, przez te wszystkie, minione lata wyjazdów w Sudety. Trasa w moje ocenie była bombowa, dziury i łaty od Paczkowa "wpisały" się w oczekiwania, podjazdy dały możliwość sprawdzenia nogi. Sama impreza wypadła świetnie i całej ekipie należą się wielkie ukłony za sposób w jaki udało się ją ogarnąć organizacyjnie. Fajnie było się z Wami spotkać w bazie i na trasie! Na koniec chciałbym szczególnie podziękować Transatlantykowi i Tyskowi za dopingujące sms-y. Sms-owe "Radio dzwon" w wykonaniu Tyska, w bardzo miły sposób pozwalało trzymać mentalny kontakt z resztą grupy krakowskiej i dodawało uśmiechu, do samotnej jazdy nocą. Dzięki!


Punkt żywieniowy. Zdjęcie: Jelona

Piąta rano